PRINCE REZA PAHLAVI WARNS ISLAMIC IRAN'S SUPREME RULER - Bilingual

A warning to Mr. Khameneie [leader of the Islamic Republic of Iran] and his friends and aides.

(Farsi text also below and as previously on our Multilingual - May 23rd).

(Alan note: Potentially triggered by the rising likelihood of an attack on Islamic Iran by Israel and the USA with death and destruction rained on the Persian populace because of the nuclear war-mongering policies the islamic Regime).

From: The Secretariat of Prince Reza Pahlavi

Date: June 2008

I, like the indisputable majority of my compatriots, have long considered your tyrannical and dictatorial ruleover my beloved Iran and its noble and honourable people void of any legal or moral legitimacy.

While the revolution [of 1979] derived a measure of legitimacy from the, albeit unwise, complacencyof the Iranian people; the start and the continuation of the nightmare of "The Guardianship of the Cleric", to which you and your accomplices have subjected the Iranian people, has by its filthy and bloodied robes erased any trace of that legitimacy.

Validity and legitimacy of any government is contingent not only upon its heeding the wishes of its citizenry; but also, more importantly, upon its competence in realizing their just wishes and anthromorphic goals.

A regime which neither answers to the people nor ameliorates their affairs, is about as valid and lawful as a foreign occupying force. Thus, Mr. Khamenei, the shameful ledger of the actions of the past three decades of "The Guardianship of the Cleric" [the Mullahcracy] evidently betokens the presence of such an alien regime in our beloved homeland.

The evidences of your regime's complete disregard for the wishes of the Iranian people are so plain and numerous that there is scarcely anyone left in the world who has not heard of them.

It is nearly thirty years that you and your collaborators, by resorting to endless violence, intimidation tactics and various deceits have robbed the Iranian people of any means of freely expressing their wishes and expectations.

To wit, in that vast prison that you have turned our [once] great country into, you have erased all traces of free media that might have truthfully reflected the wishes of our people, and destroyed any independent parties who might have spoken out in the defence of the interests and the weal of any segment of the society.

The Iranian working class who, in these [thirty] years of unbearable hardship, have suffered the greatest privations are neither allowed to form their own syndicates or associations nor are they given the right to assemble and peacefully demonstrate to protest against the regime that has subjected them to all these miseries.

Whenever millions of Iranian [university] students, these true representatives of the nation, these wise and inspired voices of the Iranian people, speak up about the truth of the bitterness of their lives, or write in the defence of the interests of their afflicted country, they receive no answer save imprisonment, torture and death.

This same price has for years been levied against the lion-hearted women of Iran, the mothers and daughters of the homeland, for demanding their rights, for the [supposed] crime of overstepping medieval bounds and limitations, for the sin of labouring to break free of the chains of slavery and humiliation that your regime has imposed upon them.

Even fairminded [Moslem] clergy who are aware of your role in undermining the religious beliefs of a large segment of the Iranian population are not immune from vengeful retaliation should they voice any criticism or complaint.

You have reduced the only two institutions that could have been representative and expressive of the wishes of the people, namely the elections and the Consultative Assembly, to shameful and purely cosmetic devices for deceiving the populace.

Without free [political] parties and free media, your elections are about as useful to the people of Iran as the Stalinist regime was to the peoples of the Soviet Union.

(Alan note: and the vetting and disqualification of all candidates who do not bow to Mullah wishes).

Now, Mr. Khamenei, one must consider the second reason for the utter illegetimacy and complete invalidity of your absolutist "Guardianship of the Clergy" regime; namely, the [irredeemably] chronic incompetence of you and your predecessors in managing even the least of the economic needs of the people of Iran.

The terrifying dimensions of this incompetence are made clear upon considering the enormous oil revenue of the past thirty years of Iran.

In other words, your "Clerical Guardianship" regime in addition to depriving the Iranian people of all rights and liberties, and despite access to a windfall of an enormous wealth, has pushed Iran, which just prior to the revolution was so prosperous and full of promise as to be the envy of all of our neighbours, down the precipice of economic bankruptcy.

And have thus afflicted the hardworking and gifted people of Iran with the deadly ailments of inflation and unemployment.

Throughout the world, the number of regimes, which like yours, deprive their citizenry of fundamental human freedoms and impoverish them can be counted on one hand.

Little wonder then, that on the international scene, your friends are limited to the likes of North Korea, Sudan and Syria.

But, Mr. Khamenei, the robbing of the Iranian people of their rights and liberties and burdening them with backbreaking and ever increasing economic hardships, pales in comparison with the dangers and threats that you, through your ignorance and thuggery, have brought upon the security and the territorial integrity of our beloved Iran.

It is a doubtless fact that even years before you and your collaborators succeeded in gaining control of the apparatus of government, you had schemed and fantasized about using the lever of religion to interfere in the interal affairs of all of Iran's neighbours.

Indeed, the opening paragraphs of the constitution of your Islamic Republic, which more appropriately would be named "The Bill of No Rights", speaks quite clearly of such schemes.

Your efforts in creating crises and seeking confrontations for the purpose of manipulating the thoughts of the Iranian people have much older roots; do they not?

From the moment you and your ilk assumed power, you have maligned our historical personages and heroes, belittled our ancient works, and regularly confirmed your adamant animosity towards Iran's ancient culture and identity which are the firm foundations for the millennia old unity of our people.

From the very begining, by decimating the ranks of our once strong and well-equipped military and by shedding the blood of its commanders, you gave the [Baa'thist] regime of Iraq the opportunity and the excuse for bold aggression against Iran.

Right from the start, by treading on the different ethnicities, and by intimidating and belittling followers of faiths other than Shi'ism you have weakened the long held underpinnings of the unity and [amicable] coexistence amongst Iranians.

Driven by ambitions of extending your dominance first to Iraq and then to Jerusalem, you unnecessarily prolonged the Iraq war at the expense of the lives of hundreds of thousands of Iranian youth and pre-youth and wastage of uncounted capital; so much so, in fact, that Iran which was originally the victim of aggression was seen in the eyes of the world and the United Nations as an aggressor itself [no better than Saddam].

In violation of one of the oldest and firmest principles of international law, you occupied the American embassy, held captive and tortured its staff, and forced that country to break diplomatic ties with Iran resulting in costly and unprecedented economic and political difficulties for the Iranian people.

By direct and indirect interference in the internal affairs of our neighbours, including Iraq, Lebanon, Palestine and Afghanistan, and by supporting, through financial military and propagandist means, the most extreme and most violent enemies of liberty and coexistence in these societies, not only have you made the name of Iran synonymous with such despised words as "terrorist" and "rogue"; but also made enemies of a large number of the nations of the world, great and small.

If until now the naive peoples of the world have been unable to discern your direct and indirect roles in causing strife and bloodshed in foreign lands, near and far from Iran; the words spoken, for the first time, by your old friend Mr. Khatami [Ahmadi-Nejad's predecessor] confessing and unveiling your current plots, have removed all doubt for everyone.

Still you are not content with all of this for realizing your primary goals of twisting the mindset of the Iranian people by making enemies of others and fanning the flames of conflict and strife.

For this very reason, under the pretext of accessing nuclear energy for peaceful purposes, you are pursuing more terrifying weapons so that once again you can make Iran the target of threats and attacks of others.

It is as a consequence of this scheme of yours that today our country is faced with an unprecedented and terrifying crisis; a crisis which our dear peace loving compatriots have not had the smallest role in creating.

The informed and long-sighted people of Iran see their own interests and welfare neither in armed and malicious interference in the fate of the peoples of Palestine, Iraq or Lebanon, nor in your animosity towards the free and advanced societies of the world, nor in your insane insistence on having a nuclear arsenal.

The Iranian people have not forgotten that the preliminary steps for developing nuclear technology for peaceful purposes had already been taken before the revolution, since in that era no country in the world had anything to fear from the policies and aims of the government of Iran.

You and your (Mullah) predecessors, however, have, by pursuing aggressive and provocative policies, not only completely destroyed that atmoshpere of trust and mutual understanding, but also by your willful ignorance have turned the majority if not all of the governments of the world into enemies of Iran; and all of this just so you can give yourself further excuses for further oppressing the Iranian people.

Since, as I mentioned at the beginning of this letter, your regime is, in the eyes of my compatriots, devoid of any legitimacy; I ought not have addressed you and your regime. Nevertheless, my love for the sacred land of my ancestors and my concern for the future of my fellow countrymen leave me no choice but to warn you that the primary responsibility for every harm and injury which the territorial integrity and continuity of our beloved Iran may suffer from any world power lies solely with you and your collaborators.

Know this that in the event of such a tragic calamity, your fate and that of your cohorts will not be better than that suffered by certain autocratic rulers who in recent years were made to take the seat of the accused for crimes against humanity and received their just punishment.

If you refuse to learn from their fates, if the liberty and prosperity of the citizens of Iran do not concern you in the slightest, at the very least feel some concern for the land of your birth.

If today, while you are able, you refuse to acknowledge the wishes of the nation and ask for their forgiveness, know this for certain that the power that you, like a Pharaoh, rely upon will not be able to withstand the ever increasing anger of the Iranian people; it will shatter and you will be made to answer for thirty years of calamitous tyranny.

May God be the Protector of Iran.

(Hat Tip Garduneh Mehr)

هشداری به آقای علی خامنه ای و دست یارانشان

دبيرخانه شاهزاده رضا پهلویپیام شاهزاده رضا پهلویچهارشنبه 1 خرداد 1387من نیز، همانند اکثریت قاطع هم میهنانم، دیریست که حکومت جابرانه و خودکامۀ شما را بر ایران عزیز و بر مردم آزاده و شریفش، از هر نوع مشروعیت قانونی و اعتبار اخلاقی بی نصیب می دانم. چه، اگرانقلاب از رهگذر مشارکت نسنجیدۀ مردم ایران مشروعیتی داشت، با آغاز و ادامۀ حکومت ولایت فقیه، که شما و یارانتان، چون بختکی سنگین برسینۀ ایرانیان فرود آوردید، ذره ای از آن مشروعیت بر دامن به خون و فساد آلودۀ شما برجای نمانده است.اعتبار و مشروعیت هرحکومتی تنها مشروط به تبعیتش از رای شهروندان و، مهم تر از آن، منوط به لیاقتش در برآوردن خواست های برحق و آرمان های انسانی آن هاست. حکومتی که نه پاسخگوی شهروندانش باشد و نه کارساز مشکلاتشان، همانقدر مشروع و معتبراست که حکومت بیگانگان در سرزمینی اشغال شده. کارنامۀ سیاه سی سالۀ ولایت فقیه، آقای خامنه ای، بی گمان معرف وجود و حضور چنین حکومتی در میهن عزیزماست.دلایل بی اعتنایی حکومت شما به رای مردم ایران چنان بدیهی و بی شمارند که مشکل بتوان کسی را، در ایران یا در سراسر جهان، یافت که از آن بی خبرباشد. نزدیک به سی سال است که شما و دستیارانتان، با توسل به خشونت بی کران و تهدیدها و ترفندهای گوناگون مجال ابراز رای و اظهارنظر آزادانه را از مردم ایران سلب کرده اید و در زندانی به پهنای سرزمین بزرگ ایران نه از مطبوعاتی که خواست ها و آرای شهروندان محروم را آزادانه بازتاب دهند نشانی برجای گذاشته اید و نه از احزاب مستقلی که بتوانند گویا و مدافع منافع و مصالح طبقات گوناگون جامعه باشند.کارگران و کارمندان ایران که در این سال های سخت و عصیان زا متحمل بیشترین محرومیت ها شده اند نه حق تشکیل سندیکاها و انجمن های خود را داشته اند و نه حتی حق تجمع و تظاهر مسالمت آمیز در اعتراض به حکومتی که چنین مصیبت ها و محرومیت هایی بر آنان تحمیل کرده است. میلیون ها دانشجوی ایرانی، این نمایندگان واقعی ملت، این سخنگویان هشیار و فرهیختۀ مردم ایران، هرگاه سخنی در بیان واقعیت های تلخ زندگی خویش، در دفاع از مصلحت میهن رنجورشان، به زبان و قلم آورند پاسخ آن تحمل شکنجه و زندان و مرگ است. همین بها را سال هاست که زنان شیردل ایران، مادران و دختران محروم وطن، نیز پرداخته اند، آن هم به اتهام حق طلبی، به گناه تجاوز از حصار و حریم قرون وسطایی، به جرم تلاش برای گسیختن زنجیرهای بندگی و حقارتی که حکومت شما بر آنان تحمیل کرده است. حتی روحانیان حق طلب نیز که به نقش شما در سست کردن اعتقادات مذهبی بخش بزرگی از مردم ایران پی برده اند اگر زبان به انتقاد و اعتراض گشایند از انتقام شما مصون نمی مانند.تنها دو نهادی را که می توانند معرف و مترجم واقعی خواست و ارادۀ عمومی باشند، که همانا انتخابات ادواری و مجلس شوراست، به نمایشی مبتذل و فرمایشی و به ابزاری شرم آور برای فریب مردمان فرو کاسته اید. بی حضور احزاب و مطبوعات آزاد و دادگستری مستقل، مردم ایران همانقدر از انتخابات شما بهره برده اند که مردم اتحاد جماهیر شوروی سابق از انتخابات نظام استالینی.و این جاست، آقای خامنه ای، که باید به دلیل دوم سلب کامل اعتبار و مشروعیت ولایت مطلقۀ فقیه پرداخت که همانا بی کفایتی مزمن شما و پیشینیانتان در برآوردن حداقل نیازهای اقتصادی مردم ایران است. ابعاد وحشتناک این بی کفایتی به ویژه با توجه به درآمد سرشار سی سالۀ ایران از فروش نفت آشکارمی شود. به سخن دیگر، نظام ولایی شما افزون بر سلب همۀ حقوق و آزادی های مردم ایران، و علیرغم دست یافتن به ثروتی باد آورده و عظیم، ایران آباد و بالندۀ آستانۀ انقلاب اسلامی را که رشک جوامع همسایه بود به سراشیب ورشکستگی اقتصادی کشانده و مردم کوشا و مستعدش را به مصیبت های جانکاه تورم و بیکاری روزافزون دچار کرده است. در سراسر جهان، از شمار انگشتان یک دست بیشتر نیستند حکومت هایی که شهروندان خویش را، بسان حکومت شما، هم از آزادی های اساسی بشری محروم کرده باشند و هم از حداقل حقوق مادی. عجیب نیست اگر برخی از یاران معدود شما درعرصۀ بین المللی، از جمله سوریه و سودان و کرۀ شمالی، نیز در جرگۀ چنین حکومت هایی جای دارند.اما، آقای خامنه ای، سلب حقوق و آزادی های مردم ایران و خم کردن پشتشان با سنگینی مشکلات روزافزون اقتصادی با همۀ اهمیتشان در برابر خطرها و تهدیدهایی که از سر جهل و غوغاگری متوجۀ امنیت و تمامیت ارضی میهن عزیز ما کرده اید رنگ می بازند. واقعیت مسلم آن است که سال ها پیش از تسلط شما و یارانتان بر مسند حکومت، سودای بهره جویی از اهرم مذهب برای دخالت در جوامع همسایۀ ایران مهم ترین وسوسۀ ذهنی شما بوده است. در مقدمۀ قانون اساسی جمهوری اسلامی، که «سند سلب حقوق ملت» نامی برازندۀ آن است، از چنین سودایی به صراحت سخن رفته.تلاش شما برای حادثه آفرینی و مبارز طلبی برای تحریف افکار مردم ایران ریشه ای بس دیرینه دارد. از همان آغاز تسلط شما و یارانتان بر مسند قدرت بود که به خوار شمردن بزرگان و قهرمانان تاریخی و تحقیر آثار گرانقدر باستانی ایران پرداختید و عناد و خصومت خویش با هویت و فرهنگ کهن ایران، یعنی شالوده های استوار همبستگی هزاران سالۀ مردمانش، را تایید کردید. از همان آغاز بود که با درهم شکستن شیرازه های ارتش مجهز و مقتدر ایران و ریختن خون سردارانش، به حکومت عراق بهانه و فرصت دادید تا جسورانه بر میهن عزیز ما بتازد. از همان آغاز بود که با سرکوب اقوام گوناگون ایرانی، با تهدید و تحقیر ایرانیان پیرو مذاهبی جز تشیع، شالوده های دیرینۀ همبستگی و همزیستی میان ایرانیان را سست کردید. جنگ با عراق را، به بهای سنگین قربانی کردن صدها هزار جوان و نوجوان ایرانی و اتلاف سرمایه های بی حساب، آن هم به سودای تسلط بر عراق و رسیدن به قدس، چنان به درازا کشاندید تا ایران قربانی تجاوز، خود در نظر جهانیان و در داوری شورای امنیت سازمان ملل متحد، همتراز متجاوزان شناخته شود. با نقض یکی از کهن ترین و مسلم ترین اصول حقوق بین الملل به اشغال سفارت آمریکا و دستگیری و شکنجۀ اعضایش پرداختید، و با وادار ساختن این کشور به قطع رابطه با ایران، تنگناهای اقتصادی و سیاسی بی سابقه و پر هزینه ای برای مردم ایران به ارمغان آوردید. با دخالت مستقیم و غیر مستقیم در امور داخلی همسایگان دور و نزدیک ایران، از جمله عراق و لبنان و فلسطین و افغانستان، و با حمایت تبلیغاتی و مالی و نظامی خود از تندروترین و خشونت گراترین دشمنان آزادی و همزیستی در این جوامع، نه تنها نام ایران عزیز را در جوامع بین المللی همنشین صفات پلیدی چون «تروریست» و «یاغی» کردید بلکه شماری بزرگ از کشورهای بزرگ و کوچک جهان را به صف دشمنانش راندید. اگر تا کنون ساده لوحانی در جهان نقش مستقیم حکومت شما را در آشوب ها و کشتارهای سرزمین های دور و نزدیک ایران نمی دیدند سخنانی که برای نخستین بار از زبان یار دیرین شما، آقای محمد خاتمی، در اعتراف بی پرده به این نقش جاری شد جای تردید برای کسی باقی نگذاشت.اما، این همه نیز برای تحقق اهداف اصلی شما که منحرف کردن افکار مردم ایران، از راه تحریک دیگران به دشمنی با ایران و برافروختن آتش ستیز و جنگ، است کافی نبود. از همین رو، به بهانۀ دسترسی به انرژی هسته ای برای مقاصد صلح آمیز، درصدد دسترسی به سلاح های خوفناک تری برآمده اید تا بار دیگر ایران را آماج تهدید و تعرض دیگران سازید. از رهگذراصرار شما برچنین سودایی است که امروز کشور عزیزما با بحرانی بی سابقه و خطرناک روبروست؛ بحرانی که هم میهنان عزیز صلح دوست من کمترین نقشی در ایجاد آن نداشته اند.مردم آگاه و دوراندیش ایران منفعت و مصلحت خویش را نه دخالت مسلحانه و موذیانۀ شما در سرنوشت مردم فلسطین و عراق و لبنان می بینند، نه در دشمنی شما با جوامع آزاد و پیشرفتۀ جهان و نه در اصرار دیوانه وارتان بر دست یافتن به سلاح هسته ای. مردم ایران از یاد نبرده اند که موجبات دسترسی به فنآوری و انرژی هسته ای، آن هم با موافقت و همکاری جامعۀ بین المللی، سال ها پیش از انقلاب فراهم شده بود زیرا هیچ کشوری در جهان بیمی از هدف ها و سیاست های حکومت آن روز ایران نداشت. شما و پیشینیان شما، اما، با هدف های تجاوز طلبانه و سیاست های تحریک آمیز خود نه تنها آن فضای اعتماد و تفاهم را یکسره نابود کرده اید بلکه با جهل و عمد اکثریت قریب به اتفاق دولت های جهان را از نزدیک و دور، به دشمنان ایران مبدل ساختید تا برای سرکوب هرچه بیشتر مردم آزادۀ ایران بهانۀ دیگری بیابید.گرچه در آغاز این سخن، حکومت شما آقای خامنه ای و دستیارانتان را محروم از هر نوع اعتبار و مشروعیت در چشم هموطنانم خواندم، و بنابراین نمی بایست شما و حکومت شما را مخاطب خود سازم، اما، عشق به سرزمین پاک نیاکانم و نگرانی از سرنوشت هم میهنان محرومم مرا ناگزیر از آن می کند که به شما هشدار دهم که مسئولیت اصلی هر آسیب و خدشه ای که از سوی هر نیرو و قدرتی به تمامیت و یکپارچگی ایران عزیز، به هر گوشه ای از این سرزمین مقدس، وارد آید با شما و دستیاران شماست.بدانید که در صورت رخ دادن فاجعه ای از اینگونه، سرنوشت شما و یارانتان بهتر از سرنوشت حاکمان خودکامه ای که در سال های اخیر بر کرسی متهمان به جنایت علیه بشریت نشستند و کیفری در خور یافتند نخواهد بود. از سرنوشت آنان اگر پند نمی گیرید، اگر آزادی و بهروزی شهروندان ایران کمترین محلی در دل و اندیشۀ شما ندارد، دستکم نگران سرزمینی باشید که در آن زاده شدید. اگر امروز که می توانید نخواهید سر به خواست های ملت دهید و به دامن بخشش بی کرانش دست آویزید، بدانید مسند قدرتی که چنین فرعون وار برآن تکیه زده اید در برابر عصیان روزافزون مردم ایران تاب نخواهد آورد، فرو خواهد شکست و شما را سرانجام بر کرسی پاسخ گویی به آنان برای محرومیت ها و مصیبت های سی ساله خواهد نشاند.خداوند نگهدار ایران بادشاهزاده رضا پهلوی